در زیرِ آفـتاب بـبـیـن سـوخـتـی رُبـاب            خـیره مَشو به آب بـبـین سوختی رُباب

شــرمـنـده‌ام کـنـارِ تـو از رویِ مـادرم            شــرمـنـده‌ات شـدیـم عــروسِ بــرادرم

خود را کمر خمیده بر این راه می‌کِشی            مـویـت سـفـیـد شـد چـقـدر آه می‌کِـشـی

در زیر آفـتـاب بـبـیـن سـوخـتـی رُباب            یک‌لحظه هم بخواب ببین سوختی رُباب

تاول زده است رویِ تو ای خاک بر سرم            شــرمـنــده‌ات شُـدیـم عـروسِ بــرادرم

خار است خارِ غربت صحرا به دامنت            هِی تا مَـکُـن لـبـاسِ عـلی را به دامنت

پلکت که ریخت گریه به پیراهنش مَکُن            در خـاطـرت لبـاس عـلی را تنش مکن

در خواب ناله‌ات: گل دامان من کجاست            از خواب می‌پَری که علی جان من کجاست

یک جـرعـه آب تـکـۀ نـانی عروس ما            پـیـرم مکـن هـنـوز جـوانی عـروسِ ما

نجوا مکن خزان‌زده‌ام غنچه‌ام کجاست            من تازه مـادرم چه کـنم بچه‌ام کجاست

شد خـانـه‌ام خـراب بُـرو سوختی رُباب            از زیـرِ آفـتـاب بُـرو ســوخـتـی رُبـاب